Auteur: admin

ik sta aan de waterkanten zie de mensenronddobberendeinend op het waterze kabbelen voortoppervlakkigmaar ik ben juist op m’n gemakonder het wateroppervlakwaar de diepte wachteen oceaan nog te ontdekkenonzichtbaar voor wie drijftverborgen parelsik wil verder zakkenin die onderwaterwereldwaar het licht anders breektik ben een diepzeeduikerverken het onbekendewie duikt met me mee?

ik ben gebrokenmaar niet kapotraap me bijeentussen de schervenvind ik mezelfhet licht schijntdoor de scheurenen maakt helderwat in de schaduw lagzichtbaar geraaktdankbaar voorde rust, de stiltehoor ik duidelijkhet harder kloppen van mijn harten met goud lijm ikde stukken aan elkaarsterker dan hiervoorik ben gebrokenen geheeld

ineens staat alles stilde wereld draait doormaar zonder mijik kan me verzettenmaar laat het losik geef me overvol vertrouwen in wat komten dan blijk ik te drijvenop de stroom van het levenin volledige overgavelaat ik me meevoerennaar nieuwe bestemmingenen wat is de weg mooi

de leegte staart je aanongemakkelijk kijk je wegprobeer je niet te voelenhet grote niets te vullenmet ego en nog meer spullenmaar leegte is als een zwart gatwaar materie in verdwijnt het ego geen houvast vindtje vlucht in verdovingzoet gelukeen troebele blikoppervlakkige kicksom niet diep te hoeven voelenzoekend naar afleidinglaat je…